Bryce & Zion

16-03-2018
Vandaag stond een reisdag op het programma. We moesten ruim vier uur rijden dus verder was er vandaag niks gepland. De reis van vandaag ging naar Panguitch. Vanuit hier was het de volgende dag makkelijk doorrijden naar Bryce Canyon. Bovendien was dit ook wel de goedkoopste overnachting tot nu toe: 28 euro....
Aangekomen in Panguitch kwamen we tot de conclusie dat we nu toch wel echt in een gat beland waren. Het hele dorp bestond zo ongeveer uit 1 hoofdstraat. Het motel was prima en wat al helemaal prima was, was het feit dat het bed even breed als lang was (2x2). Gegeten hebben we bij een Amerikaanse drive-in. Beste burgers ever! Henrie's drive inn in Panguitch is een aanrader (mocht je ooit in dit dorp met 1400 mensen belanden ;))...

17-03-2018
Tijd voor Bryce Canyon! We hadden erg naar het park uitgekeken door de mooie foto's die we van te voren al hadden gezien. Bryce Canyon n.p. ligt een stuk hoger dan weer we tot nu toe geweest zijn. Het is er dan ook een stuk kouder en er ligt nog sneeuw! Het is dus weer tijd voor de sjaals en de winterjassen. Aangekomen in Bryce Canyon kijken we onze ogen uit. Wat een ontzettend mooi park!

We besloten twee wandelingen te doen: de Navajo trail en de Queens Garden loop. Je begint de wandelingen vanuit sunset point. Vanaf hier ga je naar beneden. Er lag nog best wel wat sneeuw dus ik vond het best griezelig. We hebben een flink aantal mensen voor ons uit zien glijden... Gelukkig was het beneden in de vallei een stuk beter te doen. Het is er ontzettend mooi! Het stuk omhoog richting sunrise point is (helaas...) veeeel steiler omhoog dan dat we omlaag zijn gegaan en we zijn dan ook best wel moe als we uiteindelijk weer boven aan komen.

(Gelukkig) moet je naar de andere uitzichtpunten rijden dus we kunnen even bijkomen. We zijn naar het hoogste punt van de canyon gereden: Rainbow point. Dit uitkijkpunt ligt op 2778 meter. Wat een uitzicht heb je daar! En wat is het daar koud..... Echt een hele gave ervaring. Ook zijn we naar natural bridge gereden. Dit is ook een soort arche / boog met een hele mooie doorkijk naar het uitzicht. Dit park vonden wij echt het mooiste tot nu toe!

We rijden aan het eind van de middag door want we moeten nog een flink stuk rijden naar het motel voor de komende twee nachten in Hurricane. Zeb wil graag via Kanab rijden, want daar is de film opgenomen waar hij naar is vernoemd: how the west was won. Helaas was er in het stadje niks te vinden, maar hij kan in ieder geval (volgens zijn eigen woorden) zeggen dat hij 'zijn roots' heeft gezien. Aangekomen in Hurricane besluiten we de taco bell uit te proberen. Oh boy was dat even het beste idee van de dag! Wij zijn fan... We gaan die avond niet te laat slapen want de volgende dag staat het volgende park op het programma: Zion n.p.

18-03-2018
Voordat we aanrijden deze morgen, krijgen we vanuit thuis een heel leuk nieuwtje te horen: in september worden we oom en tante... De dag is al geslaagd! Nu op naar Zion. Hier hebben we een hele spannende hike op het oog: Angels Landing.

Bij deze wandeling is het einddoel een rots van wel 454m hoog! De hike begint makkelijk over een verhard wandelpad, maar vrij snel gaan we steil omhoog. Dan wordt het niveau nog een stukje omhoog geschroefd: de zogenoemde Wiggles komen eraan... op dit steile stuk van de klim moesten we via 21 scherpe haarspeldbochten gewoon bijna recht omhoog klimmen! Na deze klim komen we aan bij het eerste uitzichtpunt: Scout Lookout. Hier heb je al een super mooi uitzicht over Zion. De meeste mensen houden hier op omdat ze niet verder durven.... Wij hebben ook even geslikt toen we zagen wat er nog ging komen, maar we wilden toch heel graag een poging wagen..

Ik weet niet zo goed hoe ik de rest van de hike moet omschrijven. Aan de ene kant schiet het woord spectaculair te binnen, maar aan de andere kant was het af en toe ook best eng. Je loopt/klimt/klautert over een ontzettend smalle richel met afgronden van 400m aan beide kanten. Sneeuw en het feit dat we hadden gelezen dat er meerdere mensen zijn overleden bij deze hike maakte het niet altijd beter. Maar het eindresultaat is fenomenaal. Niet alleen het gevoel dat we hebben als we er zijn, maar ook het uitzicht (en het feit dat het er krioelt van de chipmunks, maken alles goed! Echt onbeschrijfelijk. Totdat we ons realiseren dat we nog naar beneden moeten... via dezelfde weg... Dan is ons euforische gevoel wel eventjes weg. Tegen de tijd dat we weer helemaal beneden staan, realiseren we ons dat we meer dan 5! uur over de hike van 5miles gedaan hebben (en hoe kapot we eigenlijk zijn). Stiekem zijn we best wel trots op deze prestatie. Echt een onvergetelijke ervaring. Terug in het motel (na weer een bezoekje aan Taco Bell....) zijn we vlug in slaap gevallen. Morgen is het tijd voor iets heel anders: Las Vegas!